Nazmiye Oral over de overgang

Schrijfster en actrice Nazmiye Oral merkte 7 jaar geleden dat ze sneller geïrriteerd raakte en overprikkeld reageerde. Nu heeft ze geleerd hoe ze de overgang kan omarmen. Haar belangrijkste advies? Lief zijn voor jezelf.

‘Ik was in New York, voor de voorstelling “Niet meer zonder jou”, die ik samen met mijn moeder speelde. Het was fantastisch. Mijn oudste dochter was mee. We werden gevolgd door een journalist voor een mooie reportage, maar jammer genoeg had ik de hele week migraineaanvallen en kon ik niet slapen. Ik wuifde het weg; het zou de spanning wel zijn. Daarbij was ik de hele tijd pissig, niet te doen. Boos op iedereen. Nu ben ik best temperamentvol en kan ik snel van 0 naar 100 gaan, maar dit was anders. Terug in Nederland viel ik in een zwart gat. Ik voelde me rot. Ik had iedereen superslecht behandeld, dacht ik. Ik kon niet meer helder nadenken en nog steeds niks hebben. Supergeïrriteerd. Mijn gevoelens werden 1.000 keer vergroot. Toen viel opeens het kwartje. Zou het de overgang kunnen zijn?’

‘Ja. Iedereen ervaart het anders, maar in mijn geval kwam ik erachter dat als ik niet goed voor mezelf zorg, ik er veel last van heb. De klachten hebben ook een mentale link. Het heeft niet alléén met je hormoonhuishouding te maken, met dat wat je aan je lijf voelt of ziet, maar ook mentaal.’

‘Dat ik de knop heb omgezet: sinds 5 jaar ben ik veel beter voor mezelf gaan zorgen. Ik ben gestopt met roken. Ik beweeg meer: ik sport vaker, wandel veel en probeer de 10.000 stappen per dag aan te tikken. Ik word fitter en sterker.'

‘Daar moest ik ook mee aan de bak. Ik werd niet meer blij wakker, geloofde niet meer in mezelf. Dacht: hoe heb ik in godsnaam een reclameaanbod kunnen krijgen van dat modemerk? Gelukkig zei mijn man toen ook: “Dit klopt niet, Naz, dit ben jij niet.” Stap voor stap ben ik met mezelf aan de slag gegaan. Ik ging anders naar mezelf kijken; vond dat ik aandacht van mezelf verdiende. Ik ging mediteren. Het hielp. De opvliegers werden minder en ik had minder depressieve gedachten. En het is nooit klaar. Het blijft een continu proces. Ik heb even hormonen geslikt, maar vond dat uiteindelijk toch niet fijn. Ik voelde me opgezwollen. Ook stressmomenten raken me nog steeds. Vorig jaar ben ik getrouwd in Italië. Mán, wat een stress.’

‘Ik probeer dat gezondere ritme vast te houden. Dat valt niet altijd mee. Acteren is topsport. Ik maak lange dagen en vraag veel van mijn lichaam. Dan eet ik niet goed of te weinig. Maar ik probeer ook mild te zijn voor mezelf. Zo was ik gisteren nog uit eten. Dan zet ik er geen rem op. En vandaag balans ik. Dit heb ik moeten leren. Ik dacht altijd: ik heb een sterk, energiek lichaam, dat balansen geldt niet voor mij. Maar de overgang overkomt je gewoon.’

‘Nu, 7 jaar na die eerste verschijnselen, weet ik: de overgang is een fysieke, maar ook een mentaal emotionele reis. Het kan ook de leeftijd zijn, hoor, maar ik heb pas in deze jaren geleerd om écht van mezelf te houden. Ik ben nu 55 jaar, heb rimpels en cellulitis, en wil nog alles uit het leven halen. Dat heeft de overhand boven die klachten. Ik vind mijn lijf inmiddels bijzonder: dit hebben we toch maar mooi 55 jaar samengedaan. Meer in balans zijn, dát heeft mij geholpen.’

‘In het medische circuit is weinig ruimte voor emotionele klachten. Daar is nog een slag te slaan. Ook belangrijk: dat vrouwen informatie krijgen over hóe ze gezonder kunnen gaan leven in deze fase van hun leven. En wat dat met hen doet. Ik wil graag andere vrouwen uitnodigen erover in gesprek te gaan. Mijn kennis en ervaring over mijn reis in het leven uitwisselen. Sterker nog: ik ga die speciale avonden binnenkort organiseren.’