Zomerspecial

Bladeren, kijken en koken. Deze zomer doe je inspiratie op met deze kookboeken:

1. Nederland op z'n lekkerst - Allerhande
   Ruim 130 heerlijke seizoensrecepten met ingrediënten van Nederlandse bodem.
   
2. Kampeerkoken - Julius Jaspers
   Snelle recepten voor in en om de caravan, tent, boot of camper.
   
3. Een - Jamie Oliver
   Jamie belooft: simpel en lekker uit 1 pan. En dat is weer fijn voor op vakantie.
   
4. BBQ snack attack - Jord Althuizen
   Snel te maken snacks en low & slow BBQ plezier.
   
5. Cocktailbijbel
   Meer dan 200 cocktailrecepten, met e zonder alcohol. Plus fijne info over glazen en garnering.

Liggen, luisteren en lekkerbekken. Met deze podcasts spendeer jij je zomer met je koptelefoon op. Liever een muziekje? Snor dan de Allerhande-zomerplaylist op voor de lekkerste zomerhits.

1. Beter eten, de podcast

   Wat is gezond? En wat niet? In deze podcast gaat Yora Rienstra op zoek naar antwoorden. Yora is journalist, programmamaker én houdt van lekker eten. Ze gaat in gesprek met kenners en kunners: mensen die alles van voeding weten en mensen die weten hoe je dat in de praktijk brengt.
   
2. Het achtste recept
   Wat eten we vanavond? Nederlanders kennen gemiddeld 7 recepten uit het hoofd. Voor dat achtste recept zorgt deze podcast! Luister naar de smeuïge verhalen en praktische kooktips van culinair historicus Kiriko Mechanicus en culinaire veelvraat Jasper Gottlieb.
   
3. Opscheppers
   Is het een afknapper als je date niet met stokjes kan eten? Stuur je een Tikkie voor elke kop koffie? En hoe leg je een goede bodem voor je op stap gaat? In Opscheppers bespreken 3 vrienden herkenbare eetsituaties en delen ze recepten die supersnel klaar zijn.
   
4. Smakelijk!
   Heerlijke podcast over eten en drinken in de ruimste zin. Culinair recensent Petra Possel – bekend van radioprogramma Mangiare! – praat aan de keukentafel met gasten over koken, eten en het culinaire leven.
   (Betaalde podcast)
   
5. Klare wijn
   Duidelijk vertellen hoe iets in elkaar steekt; dat is wat journalist en wijnverzamelaar Antoin Peeters doet als het over wijn gaat. Verschillende thema’s komen voorbij, maar ook fascinerende verhalen en grappige weetjes. In heldere en normale taal.
   

Voor het eerst is Tessa alleen met haar kinderen op vakantie. Na een turbulent jaar verheugt ze zich op een zomer vol heerlijk Italiaans eten en de mediterrane zon. Het blijkt nog warmer te worden dan ze had durven dromen...

Tessa keek uit over de glooiende heuvels van Toscane en slaakte een diepe zucht. Het was haar eerste zomer zonder Jasper en hoewel ze er nog niet helemaal aan gewend was, probeerde ze te genieten van haar vakantie op de prachtige Italiaanse camping. Ze zag haar kinderen, Tom en Sara, spelen met een groepje andere kinderen en glimlachte tevreden. Het was fijn om hen zo vrolijk te zien. Ze had geprobeerd om deze vakantie extra speciaal te maken voor hen. Het was dan wel geen luxeresort, maar het uitzicht en de heerlijke Italiaanse gerechten van het campingrestaurant maakten het meer dan goed. Ze smulden van de ‘fettunta’ – bruschette uit de streek – met tomaat en basilicum, de steenovenpizza’s, de lasagne en de tiramisu die er geserveerd werden.

Op een ochtend, de kinderen waren al bij de animatie, zat Tessa aan een tafeltje op het terras, terwijl ze genoot van haar ‘cornetto’ – een croissant-meets-koffiebroodje, nu al haar lievelings – en eerste cappuccino van de dag. Toen zag ze een knappe man aan het tafeltje naast haar zitten. Hij leek iets ouder dan zij en was een tikkie te goed gekleed voor de camping, maar hij had een vriendelijke blik.

‘Buongiorno,’ zei hij met een diepe stem en brede glimlach. Hij zag er ineens een stuk jonger uit. Chocoladebruine ogen met een twinkeling, een volle mond met melkwitte tanden, een olijfbruine huid, recent gekust door de zon. ‘Buona giornata,’ antwoordde Tessa. Ze had haar Italiaans een beetje opgefrist voor deze vakantie en ze vond het leuk om het te gebruiken. ‘Komt u ook elke ochtend hier ontbijten?’ vroeg hij, althans dat dacht ze. Ze knikte blozend. Rode wangen, really? ‘Ja, eh, al het eten hier is zo lekker,’ stamelde ze. De man lachte. ‘Dat is waar,’ zei hij. ‘Maar het uitzicht is nog beter.’ Tessa keek over de balustrade en zag de ochtendzon boven de heuvels. Het uitzicht was inderdaad betoverend. En – veel belangrijker – hij bleek haar gebroken Italiaans te verstaan.

'Mi chiamo Lorenzo,’ stelde hij zich voor. Mooie naam. Nadat ook zij zich had voorgesteld, waren ze niet meer te houden. Ze bleven maar praten. Over de fantastische Italiaanse gewoonte van ontbijten met zoete hapjes, over de geweldige pizza’s (met het knapperigste deeg, en toch precies zacht genoeg), over het allerlekkerste schepijs en welke zij het liefst at (stracciatella, ook zijn favoriet). Voor ze het wist, was het tijd voor Tessa om terug te gaan naar haar caravan, waar de kinderen op haar wachtten om samen een dagje naar het strand te gaan. Ze zocht Lorenzo op Facebook op en met trillende handen stuurde ze hem een vriendschapsverzoek. Hij accepteerde haar, binnen een halfuur! Wat had ze te verliezen? Met bonzend hart stuurde ze een berichtje om hem te bedanken voor het gezellige gesprek die ochtend. Meteen antwoord: Lorenzo wilde juist háár bedanken!

Vanaf dat moment kwamen ze elkaar overal tegen: bij het zwembad, bij de animatie, waar hun kinderen samen de grootste lol bleken te hebben. In het campingwinkeltje raakten hun handen elkaar bij het fruit. Lorenzo knipogend: ‘Pak jij die laatste melone?’ Hij lachte er ondeugend bij. Ze viel zowat flauw tussen de perziken. Al wandelend tussen de schaduwrijke bomen raakten ze niet uitgepraat. Hij vertelde dat ook hij alleen op vakantie was. Hij was een jaar ervoor gescheiden en ging een week met zijn 9-jarige zoon Martino naar deze camping, waar hij voor de eerste keer kwam. Andere jaren gingen ze met de hele familie naar een mooi landhuis in de buurt, dat was verleden tijd. Daarbij vond hij dit veel gezelliger voor Martino. En voor hemzelf, voegde hij er lachend aan toe. Hij woonde in Rome en was net als zij dol op lekker eten en goede wijn.

Tessa kon nergens anders meer aan denken. Wat een man. Lorenzo was grappig, liefdevol, charmant. Het voelde als een verademing na Jasper, die de laatste jaren weinig enthousiasme kon opbrengen voor wat dan ook. Hij was hoe langer hoe meer opgeslokt geweest door z’n werk en had nooit meer zin om leuke dingen te doen. Het was jaren geleden dat ze samen een hapje waren gaan eten. Vond hij niet nodig. Maar dan Lorenzo! Hij was zo ondernemend, gaf haar het gevoel dat de wereld voor hen openlag. En tegelijkertijd voelde het veilig en relaxed om bij hem te zijn. Wat had ze dit gemist.

Martino was al net zo vrolijk als z’n vader en hij kon het prima vinden met Tom en Sara. Het aardige meisje van de animatie wilde wel een avond op alle drie de kinderen passen, zodat zij samen konden gaan eten. Tessa trok wanhopig het enige jurkje aan dat ze bij zich had en maakte haar lippen kersenrood. ‘Bellissima donna!’ riep Lorenzo. Ze ontspande. Tijdens het uiterst romantische diner onder de sterrenhemel gaf Lorenzo haar ineens een cadeautje. Een zilveren kettinkje met een rood pepertje eraan. Ze kreeg het er nog warmer van. Wat betekende dit?

‘Dit kettinkje is voor jou, mijn lieve Tessa,’ zei hij. ‘Als symbool voor onze vriendschap en de bijzondere band die we hebben opgebouwd.’ Vriendschap? Dat klonk wel heel… eh vriendschappelijk. Ze bedankte hem en hij hing het kettinkje voorzichtig om haar hals. Ze kreeg kippenvel. Wat gebeurde er allemaal? Kon je echt zo snel een klik voelen of was het gewoon de zon? Ze probeerde het allemaal te begrijpen, toen hij haar ineens diep in de ogen keek en zei: ‘Maak je geen zorgen, het is allemaal goed. En wat staat-ie prachtig op je zongebruinde huid.’ Nu kreeg ze overal kippenvel en tranen sprongen zomaar in haar ogen. Ze slikte. Ze probeerde normaal over te komen, maar haar hart ging tekeer, want dit begon stiekem toch wel op het prille begin van iets moois te lijken. De avond verliep verder helemaal zoals je hoopt dat zo’n zwoele zomeravond in Italië verloopt.

Veel later die nacht, nog licht in het hoofd, zat Tessa met een kop thee op de bank in de caravan. De kinderen waren in diepe slaap. Maar zij was klaarwakker en ging op zoek naar de betekenis van de ‘corno rosso’. Het rode pepertje bleek een talisman die beschermt tegen ongeluk. Mamma mia, wat een ongelooflijk mooi en lief cadeau, dacht ze, terwijl ze aan het kettinkje voelde. Vanaf nu kon het alleen nog maar beter worden. Ze besefte ineens dat het lang geleden was dat ze zich zo licht en blij had gevoeld.

De volgende ochtend wilde ze het liefst meteen naar Lorenzo rennen. Maar dat was niets voor haar, zo’n afhankelijk type was ze echt niet. Ze besloot er niet aan toe te geven. Ze liep te hard van stapel, hij zou afhaken als ze te enthousiast zou zijn. Die ochtend keek ze om de 5 minuten op haar telefoon. Geen Lorenzo. Zie je wel, hij was al op haar afgeknapt. Hij zat zeker alweer met een andere leuke Duitse op het terras. Ze probeerde rustig in haar boek te lezen, maar bleef steeds haken op dezelfde pagina. Daar kwamen Tom en Sara aan, met rode wangen van de zon en het zwemmen. Ze hadden ijsjes meegebracht. ‘Hier mam, voor jou met stracciatella. Dat is toch je lievelings?’ zei Tom. Wat had ze het toch getroffen met die schatten. ‘Kids, zullen we straks samen ergens een hapje gaan eten?’ ‘Eeeeh, nou, we…,’ stamelde Sara terwijl ze veelbetekenend naar haar broertje keek. Ze werden onderbroken door luid getoeter. Tessa draaide zich om. Haar hart maakte een sprongetje, want daar zag ze Lorenzo in zijn cabriolet, met een brede lach achter het stuur. ‘Ciao bella! Ga je mee? Ik wil je iets bijzonders laten zien. Je hoeft niets mee te nemen, alleen een lege maag en je stralende lach.’ Ze wist even niets uit te brengen. Ze wilde natuurlijk niets liever dan dat! Al nam hij haar mee naar een kinderboerderij, het maakte niet uit, als ze maar zijn goddelijke lijf kon vasthouden.

Alleen, wat deden ze met de kinderen? ‘Martino, Tom en Sara gaan vandaag meedoen met een Italiaanse kinderkookles. Ze gaan zelf pasta leren maken.’ Sara riep er dwars doorheen: ‘Dat wou ik dus net vertellen, mam. We vinden het zo leuk! Mag het van jou?’ En Tom voegde er nog aan toe: ‘Ja, we gaan alles helemaal zelf maken en jullie mogen het vanavond met ons allemaal opeten!’ Dat betekende dat ze de hele dag vrij hadden. Wat een feest. ‘Uhm… even nadenken.’ Ze trok een quasi-streng gezicht. ‘Ja, het is goed, hoor!’

Even later zat ze met wapperende haren en de brandende zon op haar gezicht naast de allerleukste man van de wereld. Hij rook heerlijk, naar kruiden en houtvuur. Hij keek haar af en toe aan, terwijl ze zwierden door de groene heuvels en koele bossen. De muziek van ‘La Grande Bellezza’ klonk uit de radio, ze zongen luidkeels mee en zo mocht het wat haar betreft best voor altijd blijven. Na een halfuurtje stopte Lorenzo bij een schitterend wit landhuis, een soort marsepeinen taart, begroeid met klimop en een bloeiende passiebloemstruik en omringd door een eindeloze boomgaard. Wat was dit voor paradijselijke plek? In de weelderige tuin vol citroenbomen, vijgenstruiken en kersenbomen stonden lange tafels bedekt met wapperende damasten tafelkleden. Op de tafels houten planken vol sappige olijven, kaasjes, salami’s en allemaal flessen wijn. Er waren nog een stuk of wat andere Italianen, die gemoedelijk zaten te kletsen.

Lorenzo werd warm ontvangen door de eigenaars, die hem duidelijk goed kenden. ‘Ha, Lorenzo! Daar ben je. Che bella donna! Gefeliciteerd! Dat is lang geleden, zeg. Dit moet natuurlijk gevierd worden. Met welke wijn willen jullie beginnen?’ Ze kon het niet geloven: een wijnproeverij, iets wat ze al jaren wilde, maar waar ze nooit tijd voor had gemaakt. En dan ook nog op deze plek. En met deze man. Die er net zoveel van genoot als zij. Het kon niet beter. Ze proefden de allerlekkerste wijnen die ze ooit geproefd hadden, ze kletsten, lachten en dansten tot de schemering inviel. Ze keek hem diep in de ogen en zei: ‘Lorenzo, ti amo. Ti amo tanto.’ Hij kreeg tranen in zijn ogen en gaf haar een zoen die het antwoord luid en duidelijk in zich droeg. Hij smaakte naar zoete druiven en rijpe vijgen.

Helaas kwam er een eind aan de droomavond en de zoon van de eigenaar bracht hen terug. Terug op de camping waren ze precies op tijd voor het avondmaal dat hun kinderen gekookt hadden. Het rook heerlijk: ensalata caprese, pasta bolognese en semifreddo toe. Gloeiend van geluk en trots op hun kinderen gingen ze aan tafel. Lorenzo kwam naast haar zitten en ze voelde zijn warme blik op haar gericht. Wanneer had ze voor het laatst zo gebloosd? De rest van de vakantie brachten ze zoveel mogelijk tijd samen door, genietend van de heerlijke Italiaanse gerechten, de prachtige omgeving en elkaars gezelschap. De kinderen waren dikke vrienden geworden en vermaakten elkaar de hele dag door bij het zwembad. Bij het afscheid spraken ze af om elkaar in Rome te ontmoeten, waar Lorenzo haar alle mooie plekjes zou laten zien. Ze verheugde zich op dat ene restaurantje in Trastevere waar hij haar alles over had verteld, waar ze eindelijk zou leren – en proeven! – hoe het nou zat met die primi, secondi en huppeldepup piatti. Er was nog zoveel te ontdekken, wat had ze daar een zin in.

Tessa keek uit over de heuvels van Toscane en lachte breed. Deze vakantie had haar meer gebracht dan ze had durven hopen. De rest van haar leven kon beginnen.

Tekst Yara Schotsman